Mijn naam is Lisa, geboren in 1984 en opgegroeid in het toen nog volkse Amsterdamse buurtje De Pijp. Als dochter van een Indische vader en Nederlandse moeder, samen met een jonger zusje, heb ik een kleurrijke jeugd gehad. Mijn opvoeding was uitdagend: als kind van gescheiden ouders, in een onveilige buurt en te midden van huiselijk geweld waar intergenerationele trauma’s sluimerden, moest ik sterk zijn om stand te houden. De onvoorspelbaarheid van mijn leven leidde al vroeg tot angst, piekeren, slapeloze nachten en de drang om altijd voor mijn zusje te zorgen. Hierdoor kon ik nooit volledig kind zijn.

De noodzaak om voortdurend sterk te zijn, resulteerde in twee burn-outs. Het continu over mijn grenzen gaan, maakte dat ik het contact met mijn lichaam verloor. Ook veranderde het verlies van mijn eerste zoontje mijn wereldbeeld en levensperspectief voorgoed. Ondanks het immense verdriet en een permanent gebroken hart, realiseerde ik me dat er nog zoveel moois is om voor te leven. Dit grote verlies bracht ook een identiteitscrisis met zich mee: wie ben je wanneer je een samensmelting van twee culturen bent en een groot deel van je Indische familiegeschiedenis onbekend is? Het zoeken naar antwoorden en het ontrafelen van mijn familiegeschiedenis bleek een helend proces, waardoor ik me voor het eerst compleet voelde.

Vechtsport en paarden zijn een constante factor in mijn leven geweest. Ik startte met karate toen ik zeven was en stapte later over naar boksen, kickboksen en Muay-Thai. Ook mijn vader was een vechtsporter, wat bevestigt dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Vechtsport was mijn uitlaatklep: het hielp me om emoties te uiten, maar leerde me ook over controle, afstemming, focus en dosering. De zachtere kant van boksen hielp mij om te ontspannen, om vanuit zachtheid in plaats van hardheid te bewegen en mijn grenzen te voelen. Dit paste ik ook toe in mijn leven, waardoor ik veerkrachtiger en weerbaarder werd. Bij de paarden vond ik mijn rust en troost.

Op mijn eenentwintigste vertrok ik alleen voor 8 maanden naar Bolivia voor een stage bij de kinderbescherming. Daar werd ik geconfronteerd met echte armoede en leed en ontdekte ik mijn passie voor het helpen van mensen. In Bolivia ontmoette ik ook mijn huidige man, met wie ik twee zoontjes heb.

Later werkte ik in de hulpverlening, welzijnssector en het onderwijs, voornamelijk met jongeren en jongvolwassenen. Ik merkte dat de persoonlijke benadering in grote organisaties vaak op de achtergrond raakt. Daarom koos ik voor persoonlijk maatwerk in een kleinere setting. Ik volgde onder andere de opleiding tot paardencoach, leerde over lichaamstaal en volgde de scholing in Bokstherapie.

Het ondersteunen en begeleiden van cliënten in hun proces geeft mij veel voldoening. Mijn coachstijl is rustig en doelgericht, empathisch en intuïtief. Als coach breng ik orde in de chaos, zorg ik voor overzicht. Wanneer je je slecht voelt, kan alles zo ingewikkeld en verwarrend aanvoelen. 

Thema’s die ik zelf heb mogen doorgronden, ga ik ook graag met jou aan. Wat het betekent om op te groeien met een andere culturele achtergrond en de complexiteit daarvan.
Het thema burn-out, jouw zenuwstelsel weer tot rust brengen, uitzoeken hoe je erin ben beland en weer een actieplan maken hoe je uit de burn-out komt.

Tevens ga ik graag met werkgerelateerde thema’s aan de slag en in het bijzonder met onderwijspersoneel of mensen uit de hulpverlening. Door mijn ervaring in het onderwijs en de jeugdzorg weet ik hoe moeilijk het kan zijn om de sneltrein bij te houden. Ik zet jou graag weer in je kracht! En natuurlijk is iedereen welkom!